بي تو

عطرت
زودتر از تو آمد
تو
زودتر از عطرت رفتي

بي تو دلم مي‌گيرد
و با خودم مي‌گويم
کاش آن يک بار که ديدمت
گفته بودم
که بي تو گاه دلم مي‌گيرد
که بي تو گاه زندگي سخت مي‌شود
که بي تو گاه هواي بودنت ديوانه‌ام مي‌کند
اما نمي‌گفتم
که اين «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من مي‌شوند
آن وقت بغض راه گلويم را مي‌گيرد
درست مثل همين روزها