شام آخر

تو اولين كسي نيستي كه فرصت سخن گفتن را از من گرفت ... فرصت از عشق گفتن را ... فرصت بودن را ... پيش از تو هم نزديكترين كسانم مرا بي عشق مي خواستند ... آنها هم مانند تو نمي دانستند كه هر گاه درون زني از باور عشق خالي شد جايگاه كينه و نفرت و خودخواهي ميشود ... تو از من مي خواهي همه چيزهاي زميني را باور كنم ... تو از من مي خواهي روي زمين بايستم ... اما از عشق زميني بگريزم !

ديالوگ ميهن مشرقي ( كتايون رياحي ) در فيلم شام آخر