تنهايي ها عميق اند، آشيانه ي کوچکم! و تو در خاموشي هايم مي درخشي در آتش و روشني مي درخشي و من آن قدر دوستت دارم که فراموش مي کنم زندگي با بلعيدن زندگان است تنها که ادامه دارد. شمس لنگرودي
No comments:
Post a Comment